In juni kwamen berichten naar buiten dat de (rijks)overheid (te) veel steunt op consultants. Volgens onderzoekster Rosie Collington is het gevolg daarvan dat de overheid infantiliseert.
Consultants worden ingehuurd om dezelfde reden als bij de energietransitie: er is onvoldoende kennis en/of personeel aanwezig om het werk binnen de eigen organisatie aan te kunnen.
De uitholling wreekt zich juist nu we een daadkrachtige overheid nodig hebben. Juist in de afgelopen periode zijn veel crises ontstaan.
In de laatste 10 jaar is de inzet van consultants gestegen van € 1,8 naar € 2,7 miljard. Een stijging van 50 %. In diezelfde periode nam het aantal rijksambtenaren toe met ruim 20 %.
Externe inhuur mag op korte termijn een oplossing zijn, op lange termijn kost het veel publiek geld en staat het de ontwikkeling van de eigen kennis en ervaring van de Rijksoverheid in de weg. Het gaat aldus ten koste van het functioneren van de overheid. De reflex om lastige vraagstukken te bezweren met extern onderzoek en advies ondermijnt daarmee het vertrouwen in ambtenaren en maskeert bovendien dat over politieke beslissingen geen democratisch rekenschap afgelegd wordt.
Onlangs werd bij de verhoren van de Parlementaire enquêtecommissie Fraudebeleid duidelijk hoe de politiek denkt over de ambtenaar. Oud minister Kamp liet optekenen: “Je kunt als bewindspersoon niet alleen afgaan op wat je krijgt aangereikt van je medewerkers.” Daar spreekt niet veel vertrouwen uit in de ambtenaar.
Het wordt hoog tijd om politieke partijen te bevragen over hun vertrouwen in de ambtenaar.
